ตอนที่ 16
Honorable mention
“ฮัน อันนี้อะไรอะ?”เสียงเล็กถามขึ้นนำเป็นครั้งที่ร้อยของวันก็ว่าได้
“แผ่นซีดีที่ฮยอกแจชอบฟังไงครับ”เสียงตอบอย่างเหนื่อย ตอนแรกก็พอสอนเล่นสนุกๆได้ แต่รู้สึกว่าคนตัวเล็กชั่งอยากรู้อยากเห็นเสียจริงๆเลย ถามได้ทั้งวันไม่หยุด ไปรู้จักเหนื่อยบ้างหรือไง
“หรอแล้ว เป็นของนักร้องวงอะไรอะ”เสียงเล็กยังคงถามต่อ
“วงSuper Junior.ไงครับ”
“ว้าวจริงหรอ!!!เพิ่งได้เห็น หล่อทุกคนเลย”
“ตัวเล็ก!! กล้าชอบคนอื่นว่าหล่อต่อหน้าฮันเลยหรอ ฮืม!โกรธแล้วด้วย”ทำตัวแอ๊บแป๋วไม่ค่อยเข้ากับหน้าเสียเท่าไร-_-!
“อะๆๆ....ฮันโกรธหรอ ฮันของฮยอกหล่อสุดแล้ว”เสียงง้อเล่น ง้ออีกคนอย่างน่ารักสมตัว(ไม่ค่อยรำเอียงเลยยยย)
“จริงนะ!”
“อืม”
“เมียใครเนี้ยน่ารักน่าฟัดจัง มาให้ฟัดหน่อยเร๊ว!!”ว่าพรางกระโดดขึ้นคร่อมคนตัวเล็กทันที
“ฮัน!!จะ..ทำอะไร^//^”ถามยังเขินๆ ทั้งที่ตัวเองก็รู้ดีอยู่แล้ว
“นะๆ...หน่อยนะที่รัก...เราไม่ได้อะไรกันนานแล้วนะ...ฮันน้อยคิดถึงฮยอกแจจะแย่อยู่แล้ว”
“บ้า!!ฮันทะลึ่ง”ว่าพรางตีไปแขนแกร่งแรงๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้อีกคนรู้สึกเจ็บเลยแม้แต่น้อย
ฮันคยองก้มลงประทบริมฝีปากอิ่มแนบชิด คลึงเคล้าอย่างแผ่วเบากระทั่งกลีบปากสวยเผยอออกอย่างไม่รู้ตัว เรียวลิ้นอุ่นโลมเลียผิวปากนิ่มราวต้องการลิ้มรสและขออนุญาตในคราวเดียวกัน มือใหญ่นั้นประคองใบหน้าหวานเอาไว้ไม่ให้เบือนหลบได้
ฮยอกแจตอบรับสัมผัสอย่างเก้ๆ กังๆ ทำเอาฮันคยองอยากจะบดเรียวปากสีเรื่อนั้นซ้ำๆ จนพอใจ ที่เขาพอจะรู้รสถูกความหวานล้ำของคนตัวเล็กกลืนกลบเสียสิ้น และผู้ถูกรุกล้ำก็ทำได้เพียงเลื่อนมือไปเกาะกุมแผ่นหลังกว้างเอาไว้เท่าที่เรี่ยวแรงจะอำนวย
“ ฮึก... ” เสียงครางเครือผะแผ่วในลำคอ เพื่อเป็นการบ่งบอกว่าตนเองเริ่มขาดอากาศหายใจ จนทำให้ฮันคยองค่อยๆถอนริมฝีปากจากริมฝีปากแดงสด
“ฮัน....อย่าเลยที่นี้โรงพยาบาลนะ”เสียงเล็กเอ่ยบอกเพื่อที่จะเตือนสติของอีกคน
“ตื่นเต้นดีจะตาย นะตัวเล็กครั้งเดียวพอเลย”
“อืม ครั้งเดียวแล้วก็เบาๆด้วย”เสียงเล็กตอบอย่างอายๆ
“ ฮึก... ” เสียงครางเครือผะแผ่วในลำคอนั้นชักชวนให้ริมฝีปากของร่างสูงที่เคลื่อนห่างบดเบียดเข้าไปใกล้... แนบชิดยิ่งขึ้น ครั้ง แล้วครั้งเล่าไม่ยอมละจาก
คนตัวเล็กที่ถูกกอดรัดให้แนบชิดกับกายแกร่งสั่นเทาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อมือข้างหนึ่งของฮันคยองเลื่อนมาสัมผัสลาดไหล่และดันเขาให้เขาลงไปนอนราบกับพื้นเตียงแล้วจึงค่อยถอนริมฝีปากออก
“หวานจัง”เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูของคนตัวเล็กแถมด้วยหายใจรดต้นคอขอคนตัวเล็กเบาๆ ทำให้คนน่ารักต้องเอียงคอหนีทันทีเพราะตอนนี้ใบหน้าสวยแดงก่ำเพราะความเขินอย่างเต็มที่ มือทั้งสองข้างของฮันคยองเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนกายของฮยอกแจอย่างรู้หน้าที่ ก่อนจะค่อยๆ จรดริมฝีปากลงบนหน้าท้องแบนราบและไล้เรื่อยขึ้นไป
“ ฮะ... ฮันคยอง... ฮื่อ... ” คนตัวเล็กแอ่นรับริมฝีปากได้รูปที่ไล่ประทับฝากรอยความเป็นเจ้าของไว้อย่างลืมตัว ฮยอกแจเริ่มหอบน้อยๆ นัยน์ตาทั้งสองข้างเปียกชื้นเพราะถูกปลุกเร้าอารมณ์โดยร่างสูงซึ่งถึงแม้จะเป็นไปอย่างเชื่องช้า แต่ก็พาให้ร่างกายร้อนวูบวาบไปทั่วบริเวณที่ถูกสัมผัส
“ครับ ที่รัก”ฮันคยองผละจากซอกคอขาวๆเปลี่ยนเป็นมองหน้าของร่างเล็ก
“อย่ามองงั้นสิ”ฮยอกแจหน้าแดงระเรื่อก่อนจะกดใบหน้าของร่างหนาแนบกับแผงอก ปล่อยให้ฮันคยองคร่อมตัวซุก ไซ้หาความหวานต่อไป บัดนี้ลูกกวาดสีหวานที่เคลือด้วยสีชมพูน่ารับประทานกำลังแข็งเป็นไตชูชัน ท้าทายร่างสูง ฮันคยองใช้ลิ้นร้อนลากวนสลับไปมาสองข้างไม่รู้เบื่อ
มือแกร่งปลดรูดซิปกางเกงของคนตัวเล็กลง ในขณะที่ริมฝีปากยังคงหยอกล้อกับยอดอกแข็ง ฮันคยองยิ้มร้าย เมื่อเสียงครางหวานหูเริ่มฟังดูทรมานและสั่นเครือ เขาจูบที่หน้าท้องของคนตัวเล็กอีกหน ทำเอาฮยอกแจบิดตัวไปมาเพราะความปั่นป่วนของร่างกายเสียงครางกระเส่าแว่วมาจากริมฝีปากอิ่มไม่ขาด
“ ยะ... อย่ามองแบบนี้สิฮัน... ” ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงจัดมีแววออดอ้อน เพียงคิดว่าฮันคยองกำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาแบบไหน ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านด้วยความรู้สึกที่ปนเป และยิ่งสำนึกรู้ถึงความแข็งขืนตรง สวนนั้นของตนแล้ว เขาก็แทบจะเก็บซ่อนความอับอายเอาไว้ไม่ไหว
ฮันคยองเห็นดังนั้นแล้วจึงประกบริมฝีปากอิ่ม เอาไว้ราวต้องการช่วยให้ผ่อนคลาย ก่อนจูบเบาๆ ที่แก้มเพื่อให้ฮยอกแจปรับรับกับการรุกล้ำอย่างแช่มช้า เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มนิ่งลงบ้างแล้ว มือแกร่งก็ไม่รอช้าที่จะเลื่อนลงไปกอบกุมแก่นกายของคนตัวเล็กใต้ร่างทันที
“อื้อ.....อ๊า.....อื้มม”เสียงของฮยอกแจที่ครางลั่นมือเล็กๆจิกลงบนผ้าปูจนยับ
“นายน่ารักมากเลยนะฮยอกแจ”ฮันคยองชมแต่สายตายังจับจ้องที่แกนกลางของร่างบางอยู่
“ฮ้า... อ๊ะ... อ๊ะ อ๊า” เสียงหวานครวญครางลั่นเมื่อส่วนอ่อนไหวเริ่มตื่นตัวเต็มที่ ยิ่งมือใหญ่ขยับรอบแก่นกายรัวเร็วขึ้น คนตัวเล็กก็ยิ่งส่งเสียงร้องดังขึ้นอย่างลืมอาย ทว่าริมฝีปากได้รูปก็ทับทาบปิดเสียงร้องเอาไว้เสียก่อน ลิ้นของฮยอกแจถูกกระหวัดรัดรึง จึงได้แต่ส่งเสียงอื้ออึงผ่านลำคอเท่านั้น ริมฝีปากอิ่มคอยอ้าหอบหายใจอย่างทรมาน เม็ดเหงื่อชื้นเริ่มผุดพรายทั่วทั้งเรือนกาย
“อ๊ะ อ๊า!” ฮยอกแจร้องครางสุดเสียงเมื่อความอุ่นชื้นตรงเรียวปากเมื่อครู่จู่ๆ ก็ย้ายไปตรงแท่งร้อนที่ลุกชัน เรียวลิ้นที่กำลังดูดไล้พลางตวัดย้ำจุดชนวนความต้องการให้โหมกระพือ ยกสะโพกขึ้นรับโพรงปากที่กำลังครอบครองแก่นกายของตนอย่างไม่สามารถควบคุม หมดหนทางทุเลาความต้องการลง เขาถูกอารมณ์ของตนครอบงำและอาจจะไม่มีสิ่งใดดับความร้อนรุ่มนี้ได้เลย
"อึก....อ๊าาา"เสียงดังลั่นห้องของฮยอกแจจังหวะเดียวกับน้ำสีขาวๆที่ออกมา มากมายร่างสูงกลืนหมดสิ้นไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว ก่อนจะจุมพิตเบาๆที่ริมฝีปากของร่างบาง
ฮันคยองค่อยแทรกนิ้วเพิ่มอย่างใจเย็น พร้อมกับมอบจุมพิตอ่อนโยนเพื่อปิดกั้นเสียงร้องที่เกิดจากการขยับเรียวนิ้วที่สอง และไม่นานนักนิ้วที่สามก็ถูกแทรกสอดเข้าไปในช่องทางนุ่มเช่นกัน
“จะ...เจ็บ!”ฮยอกแจพูดออกมาพร้อมสีหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บปวดมากน้อยเพียงใด
“ทนหน่อยนะครับที่รัก”ฮันคยองโน้มตัวลงไปกระซิบที่หูของฮยอกแจเบาๆ พลางจรดริมฝีปากลงต้นคอของเขา ฮยอกแจครางเสียงกระเส่า เมื่อฮันคยองขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ และเร่งให้เร็วขึ้นในภายหลังซึ่งสะโพกมนก็เคลื่อนเข้าหาการเติมเต็มนั้นอย่างจงใจ ร่างสูงจึงดึงนิ้วทั้งสามออกก่อนจะเปลี่ยนจะเป็นแกนกลางของร่างกายเข้าไป สัมพันธไมตรีกับช่องทางรักของร่างบาง
“ฮื่อ... อึ่ก” ฮยอกแจเกร็งหน้าท้องแน่น เมื่อความแข็งขืนแทรกสอดผ่านช่องทางเข้ามา ความเจ็บจุกชัดเจนกว่าความรู้สึกใดอื่น ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดและชื้นเหงื่อเพราะความคับแน่น พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกและผ่อนรับให้ได้มากที่สุด
“ยังเจ็บอยู่อีกเหรอ...”
“อื้อ”
“งั้นจะทำให้ชินเดี๋ยวนี้แหละ”
“คนบ้า... อ่ะ... อึดอัดจัง อึ๊” มือแกร่งยึดเอวบางไว้แน่นก่อนจะค่อยๆ ขยับแก่นกายอย่างเนิบช้าก่อนเร่งเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น คนตัวเล็กแหงนหน้าไปข้างหลัง ป่ายแขนกอดคอร่างสูงไว้ขณะบิดตัวเร่าและริมฝีปากเล็ดรอดเสียงคราง ช่องทางที่บีบแน่นในตอนแรกค่อยๆ ผ่อนคลายออกเป็นกลืนรับสัมผัสจากร่างสูงในที่สุด
“อึ่ก….. อ๊า” เรี่ยวแรงและสติถูกพรากไปอย่างหมดจด ฮยอกแจรู้สึกว่าร่างกายอ่อนระทวยและสั่นไหวไปตามแท่งร้อนที่โถมกระแทกถี่รัว
“ฮะ... ฮันคยอง ฮึก... จะไปแล้ว อ๊า — ” เพียงไม่ทันขาดคำกายบางก็กระตุกเฮือก คราบความสุขสมถูกฉีดพุ่งเข้ามายังผนังร้อนด้านในซึ่งสั่นวาบ คนตัวเล็กหลับตาสนิท แนบใบหน้าลงบนหน้าอกของร่างสูงอยู่เช่นนั้นไม่ขยับเขยื้อน ความเหนื่อยอ่อนฉกชิงแรงกำลังของเขาไปเกือบสิ้น ทำได้แค่ยอมให้ฮันคยองกอดรัดตนจนพอใจ เปลือกตาถูกจูบ แก้มถูกขโมยสูดดม เขาแทบจะผล็อยหลับไปง่ายๆ เพราะสัมผัสนิ่มนวลเหล่านั้น แต่กลับต้องลืมตาสะดุ้งเพราะริมฝีปากของร่างสูงที่คอยคลอเคลียและเป่าลมหายใจอุ่นๆ รินรดใบหู
“พอแล้วฮัน สัญญาแล้วงั้นว่าครั้งเดียว”เสียงเล็กประท้วงขึ้น เมื่อรู้สึกว่าอีกคนไม่ได้หยุดนิ่ง
“ก็ได้ครับ กลับเกาหลี จะจัดให้ชุดใหญ่เลย”ว่าก่อนจะค่อยๆถอดแก่นกายของตนออก น้ำรักสีขาวขุ่นจึงค่อยๆไหล ออกมาค่อยเรียวขาสวย ภาพที่เห็นนั้นทำให้ร่างบางหน้าแดงขึ้นสีได้ไม่ยาก
“รู้สึกว่ามองเห็นแล้วฮยอกแจหน้าแดงบ่อยจังเลยนะ”อีกคนว่าขณะกำลังจัดแจงเสื้อผ้าของตนให้เข้าที่เข้าทาง
“บ้า!!”ว่าอย่างเขินๆ
‘กลับไปเกาหลีจะทำไม่ให้ได้นอนเลยละฮยอกแจ เพราะพ่อนายฝากอะไรบ้างอย่างไว้ให้ฉัน แล้วมันก็เป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากปฏิเสธสะด้วยสิ’
ย้อนไป เมื่อสองวันก่อน
กลับไปอ่านต่ออีกหน่อยนึงนะค่ะ